Λεωνίδας Παναγιώτου | 13/3/2025
Λέξεις - κλειδιά: θεραπεία ζεύγους, απιστία, στρες, οικονομικές δυσκολίες, συναισθηματική αποσύνδεση, συστημική θεραπεία ζεύγους
Οι διαπροσωπικές σχέσεις, και ιδιαίτερα οι ερωτικές, χαρακτηρίζονται από δυναμικές αλληλεπιδράσεις που επηρεάζονται από ψυχολογικούς, κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες. Στη σύγχρονη εποχή, η θεραπεία ζεύγους αποτελεί έναν βασικό πυλώνα υποστήριξης για τα άτομα που αντιμετωπίζουν κρίσεις στη σχέση τους με παρεμβάσεις που βασίζονται σε εμπειρικά δεδομένα και στοχεύουν στην ενίσχυση της επικοινωνίας, της συναισθηματικής σύνδεσης και της επίλυσης συγκρούσεων (Gurman & Fraenkel, 2002).
Οι κρίσεις στις ερωτικές σχέσεις μπορούν να προκληθούν από διάφορους παράγοντες, όπως προβλήματα επικοινωνίας, απιστία, στρες, οικονομικές δυσκολίες ή ψυχικά προβλήματα ενός ή και των δύο συντρόφων (Lebow, 2014). Ιδιαίτερα, η ανεπαρκής επικοινωνία αποτελεί μία από τις κυριότερες αιτίες κρίσεων.
Επίσης, ζευγάρια που χρησιμοποιούν αμυντικές ή επιθετικές στρατηγικές επικοινωνίας, αντί για συνεργατικές, τείνουν να βιώνουν περισσότερες συγκρούσεις και δυσκολίες στην επίλυση προβλημάτων (Gottman & Silver, 2015). Παράλληλα, η συναισθηματική αποσύνδεση διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο καθώς η έλλειψη έκφρασης συναισθημάτων οδηγεί στην απομάκρυνση των συντρόφων και σε μείωση της ικανοποίησης από τη σχέση (Johnson, 2004).
Σε αυτό το πλαίσιο, η θεραπεία ζεύγους αναδεικνύεται ως μια σημαντική παρέμβαση που μπορεί να συμβάλει στην αποκατάσταση της σχέσης.
Μία από τις πιο διαδεδομένες προσεγγίσεις στη θεραπεία ζεύγους είναι η συναισθηματικά εστιασμένη θεραπεία (EFT), η οποία αναπτύχθηκε από τη Sue Johnson και εστιάζει στην ενίσχυση της συναισθηματικής σύνδεσης μεταξύ των συντρόφων (Johnson, 2004). Η EFT βασίζεται στη θεωρία της προσκόλλησης και υποστηρίζει ότι τα προβλήματα στις σχέσεις προκύπτουν όταν οι σύντροφοι δεν αισθάνονται ασφαλείς συναισθηματικά. Μέσα από τη θεραπευτική διαδικασία, τα ζευγάρια μαθαίνουν να αναγνωρίζουν και να εκφράζουν τις συναισθηματικές τους ανάγκες, βελτιώνοντας την ποιότητα της σχέσης (Wiebe & Johnson, 2016).
Μια διαφορετική προσέγγιση αποτελεί η συμπεριφορική-γνωσιακή θεραπεία ζεύγους (CBCT), η οποία επικεντρώνεται στην αλλαγή δυσλειτουργικών μοτίβων σκέψης και συμπεριφοράς που συμβάλλουν στις συγκρούσεις (Epstein & Baucom, 2002). Μέσω τεχνικών όπως η αναδόμηση των αρνητικών σκέψεων και η εκπαίδευση σε δεξιότητες επικοινωνίας, τα ζευγάρια μπορούν να διαχειριστούν τις διαφωνίες τους με πιο αποτελεσματικό τρόπο, ενισχύοντας την ποιότητα της σχέσης τους (Baucom et al., 2018).
Η συστημική θεραπεία ζεύγους, από την άλλη πλευρά, εστιάζει στη σχέση μέσα στο ευρύτερο κοινωνικό και οικογενειακό πλαίσιο. Οι δυναμικές της σχέσης εξετάζονται υπό το πρίσμα των αλληλεπιδράσεων και των εξωτερικών επιρροών, επιτρέποντας μια πιο ολιστική κατανόηση των συγκρούσεων (Lebow, 2014). Αυτή η προσέγγιση βοηθά τα ζευγάρια να εντοπίσουν και να διαχειριστούν τα μοτίβα συμπεριφοράς που συμβάλλουν στη δυσλειτουργία της σχέσης τους.
Για να διαχειριστούν αποτελεσματικά τις κρίσεις στη σχέση τους, τα ζευγάρια μπορούν να εφαρμόσουν διάφορες στρατηγικές:
Η θεραπεία ζεύγους αποτελεί μια πολύτιμη παρέμβαση για τα ζευγάρια που αντιμετωπίζουν κρίσεις στη σχέση τους. Οι διάφορες θεραπευτικές προσεγγίσεις προσφέρουν εργαλεία που ενισχύουν την επικοινωνία, την έκφραση συναισθημάτων και τη διαχείριση συγκρούσεων. Η έγκαιρη παρέμβαση και η δέσμευση των συντρόφων στη θεραπευτική διαδικασία μπορούν να συμβάλουν καθοριστικά στη διατήρηση και ενδυνάμωση της σχέσης τους.
Πολιτικές
Πληροφορίες